dönüş yok

söz günü yaklaştıkça çözülen sır
ne zaman kalır seni devşirmeye
ne mekan.
gün geldi, dönence açıldı
kelimler yetmiyor seni pişirmeye
ne ateş, ne de kan
hep aynı köyün kavalcısı olmak
değil dilimizdeki kabarcık gibi
ne de asi bir kadın kadar iffetli.

yine aynı gömleği büründün
seni ayıramıyorum yine de,
kelimeler yetmiyor dedim ya.
ne hıçkırıklara gömüldün
ne de var çılgın bir kahkaha

seni ne uzamış araştırmalardan
ne de bulunan teşrilerden bilirim
yanık bir teselli ile bulurum seni
gülünç bir inanç gibi saklanan
mahçup bir pazartesiyim
sırların nehrine varıldı
hain bir cumartesiyim
sessiz rıhtımlar artık sarıldı.
dönüş yok.

Mehmet Elçin
12 Eylül 2005 Pazartesi
Kütahya